TOSKANIA I WYSPA ELBA

Toskania i Wyspa Elba
Toskania to kraina historyczna i administracyjna w środkowych Włoszech. Stolica- Florencja.         
Do tego regionu należą również  wyspy archipelagu toskańskiego z największą z nich Elbą (223 km kwadratowe). Toskania obejmuje   zachodnie zbocze Apeninów, Kotlinę i Pogórze Toskańskie  i sięga  aż do Morza Tyrreńskiego. Region ma charakter przemysłowo – rolniczy. Najbardziej znane są włoskie wina i oliwa z oliwek.
Toskania to kraina historyczna zwana Etrurią i zamieszkiwana była  przez  Etrusków. Podbijana kolejno przez  Rzymian, plemiona germańskie- Longobardów, Franków, Ostrogotów- i Bizancjum. Od  XV w. podporządkowana Florencji i władającym w niej Medyceuszom. Po wygaśnięciu dynastii Medyceuszy, władza przeszła w ręce dynastii habsbursko – lotaryńskiej. Napoleon Bonaparte po podboju w 1801 r. utworzył Królestwo Etrurii a potem Wielkie Księstwo Toskanii, które nadał swojej siostrze Elizie Bonaparte. W 1814 r. na tron powróciła dynastia habsbursko – lotaryńska, a w 1860 Toskania weszła w skład zjednoczonych Włoch. Dialekt  toskański stał się podstawą dla języka włoskiego.
Florencja; nazwę  swą  zawdzięcza Juliuszowi Cezarowi 59 r. p.n.e.  Jej największy rozwój przypada na okres pomiędzy XIV a XVI wiekiem za panowania Medyceuszy, kiedy to rozpoczyna się epoka Odrodzenia , za której kolebkę  uważa się właśnie Florencje. Dzięki Medyceuszom stała się stolicą sztuki, malarstwa, rzeźby, literatury i muzyki.  Tu tworzyli wielcy artyści tacy jak: Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Donatello, Giotto, Galileo Galilei, Dante, Botticelli, Brunelleschi, Masaccio.  Zabytkiem numer jeden we Florencji jest katedra Santa Maria del Fiore z wielką kopułą, największą ceglaną na świecie (1296-1436). Drugi z zabytków  to  Most Złotników – najstarszy z  florenckich mostów na rzece Arno (1335 – 1345) pamiętający czasy Etrusków. Początkowo zabudowany był sklepami rzeźniczymi, potem zamieniono je na sklepy jubilerskie.
Piza – z najsłynniejszą na świecie krzywą wieżą. Na dużym placu zwanym –Pole cudów- Campo dei Miracoli  znajduje  się katedra, baptysterium i krzywa wieża, której budowę rozpoczęto w1173 r. jako dzwonnicę katedry .Jednakże, ze względu na piaszczysty grunt  zaczęła się przechylać już w trakcie budowy. Wieża ma 55m a jej przechył od pionu to współcześnie ok. 5 metrów.  Przez 20 lat prowadzono tu prace konserwatorskie, które ukończono w 2011 r. Wieżę ocalił zespół ekspertów  pod kierunkiem prof. geotechniki z Politechniki w Turynie  Michele  Jemiołkowskiego z gwarancją na 300 lat.
A teraz  kilka miejscowości mniej sławnych ale jakże uroczych.
San Gimignano – miasto zwane” Manhattanem średniowiecza”, słynie z czworokątnych wież zbudowanych w XIII – XV w. ,które pełniły funkcje obronne, ale także podkreślały  znaczenie i zamożność gospodarzy. Tutaj w 1437 urodził się włoski humanista, dyplomata, poeta, historyk  Kallimach, wykładowca na Akademii Krakowskiej, nauczyciel dzieci Kazimierza Jagiellończyka i doradca króla.
Montecatini Terme – miasteczko o charakterze sanatoryjno – letniskowym związane z tutejszymi źródłami termalnymi. W 1918 r. badała je pod kątem radioaktywności Maria Skłodowska-Curie.
Lucca – rodzinne miasto Pucciniego, zbudowane przez Rzymian  w II wieku p.n.e. Osobliwością miasta jest owalny plac w miejsce dawnego amfiteatru rzymskiego.
Siena- znana jest ze swego głównego placu, na którym odbywają się 2x w roku konne wyścigi Palio. Ma on dość specyficzny kształt muszli i opada skośnie w dół od strony domów okalających plac- do pałacu , w którym znajdują się władze miasta (1297-1310).
Cortona -  stała się sławna dzięki książce amerykańskiej pisarki Frances Mayes „Pod słońcem Toskanii”
Arezzo -  tu kręcony był film  „ Życie jest piękne” Benito Beniniego.
Wyspa Elba – największa z Archipelagu Wysp Toskańskich.  Od lądu oddziela ją cieśnina o szerokości 12 km. Wyspa posiada starszą historię od starożytnego  Rzymu. Należała do Etrusków, Kartagińczyków, Rzymian. Po  X wieku władała nią Piza, Florencja, Hiszpania, Królestwo Neapolu, Królestwo Etrurii.  W maju 1814 r. został   zesłany na wyspę   Napoleon Bonaparte  i tu  przebywał 10 miesięcy. Wyspę Elbę otrzymał on  dożywotnio, zachował tytuł cesarza, mógł  zatrzymać przy sobie 400 ludzi – w tym było 100 Polaków (ułanów) – z kilkoma generałami m in. Pawłem Jerzmanowskim. Polacy jeszcze wtedy liczyli , że cesarz pomoże odzyskać im ojczyznę. W czasie swego pobytu Napoleon fundował nowe budowle, drogi i wodociągi, ożywił handel, wydobycie żelaza, zmienił flagę, zreformował podatki, zostawiając po sobie opinię dobrego gospodarza.  Na wyspie Elbie odwiedziła Napoleona  Maria Walewska wraz z ich synem hrabią Aleksandrem.
 Zdjęcia niech zaświadczą o pięknie i niezwykłości tej krainy.  Życzę miłego zwiedzania. Izabella.