INFORMACJA O PROCESIE SĄDOWYM
Z końcem maja zapadł w Sądzie Rejonowym w Gliwicach w Wydziale Karnym wyrok skazujący pacjenta, który naruszył nietykalność cielesną lekarza pracującego w Wojewódzkim Pogotowiu Ratunkowym, korzystającego z ochrony prawnej należnej funkcjonariuszowi publicznemu w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. W niniejszym procesie lekarz występował jak oskarżyciel posiłkowy. Tym samym, jako strona postępowania mógł składać wnioski dowodowe oraz brać aktywny udział w czynnościach toczącej się sprawy.
Wskazać należy, że oskarżony pacjent został uznany winnym naruszenia nietykalności cielesnej, w wyniku którego lekarz doznał obrażeń ciała naruszających czynności narządów ciała na okres powyżej siedmiu dni, to jest winny popełnienia przestępstwa z art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. – i za to skazany na karę roku pozbawienia wolności. Równocześnie, Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej nawiązkę.
Na dzień przygotowania niniejszej informacji, tj. 6 czerwca 2017 r., wyrok nie jest prawomocny.
Dla przypomnienia dodać należy, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym osoba udzielająca pierwszej pomocy, kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz podejmująca medyczne czynności ratunkowe korzysta z ochrony przewidzianej w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 2016 r. poz. 1137) dla funkcjonariuszy publicznych.
W konsekwencji przyjąć należy, że lekarzowi podejmującemu wyżej wymienionych czynności przysługuje ochrona należna funkcjonariuszowi publicznemu. Zapewnienie właściwej ochrony stanowi gwarancję możliwości udzielania pomocy pacjentom. Podkreślenia wymaga fakt, iż lekarz w takiej sytuacji nie jest funkcjonariuszem publicznym, a jedynie korzysta w ochrony przynależnej funkcjonariuszowi publicznemu i to tej tylko, jaka wynika z przepisów kodeksu karnego. W praktyce oznacza to, iż osoby te (lekarze) korzystać mogą z ochrony zawartej w tych przepisach kodeksu karnego, które kwalifikowane są osobą funkcjonariusz publicznego, a wyrażenie "funkcjonariusz publiczny" użyto do oznaczenia przedmiotu czynności wykonawczej, czyli osoby na której dokonano danego przestępstwa.
Potwierdzenie takiego stanowiska można znaleźć także w orzecznictwie, w tym w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 28 kwietnia 2016 r., I KZP 24/15, w którym Sąd przyjął, że „ochrona prawna należna funkcjonariuszowi publicznemu przyznana lekarzowi w art. 44 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz w art. 5 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, […], nie obejmuje sytuacji innych, niż udzielanie pomocy doraźnej (a więc udzielanie pierwszej pomocy i podejmowanie medycznych czynności ratunkowych) lub pomocy lekarskiej wtedy, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia oraz w innych wypadkach niecierpiących zwłoki. Za wykonywanie czynności w tym zakresie uznać trzeba także działanie zmierzające bezpośrednio do ich udzielenia od chwili odebrania zindywidualizowanego wezwania do ich udzielenia lub od chwili podjęcia przez lekarza stosownych działań z własnej inicjatywy. Ta ochrona prawna nie obejmuje okresu pełnienia przez lekarza dyżuru w szpitalnym oddziale ratunkowym, jeśli polega on tylko na oczekiwaniu na wezwanie do wyjazdu załogi karetki pogotowia ratunkowego.
ŚIL pomagała w tym procesie.
Katarzyna Różycka
radca prawny
Zespół Radców Prawnych ŚIL