KOMENTARZ DO ROZPORZĄDZENIA O RECEPTACH

W związku z nowym rozporządzeniem w sprawie recept lekarskich z dnia 8 marca 2012 przedstawiamy wyszczególnienie najważniejszych zmian wraz z komentarzem.

Omówienie zmian
wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Zdrowia o receptach z 9 marca 2012 r.

1. W par 3 ust. 1 pkt. 2 lit. d) nakazuje się wpisać kod uprawnień dodatkowych pacjenta jeśli dotyczy, dotychczas gdy nie dotyczyło to trzeba było wpisać X. W tej sytuacji lekarz wypisujący receptę dla pacjenta bez uprawnień dodatkowych powinien zostawić tę rubrykę niewypełnioną.


2. W par. 3 ust. 3 przy recepcie pro auctore lub pro familia wprowadzono zapis, że można tę receptę nazwać określeniem równoważnym (np. polskim odpowiednikiem: dla rodziny)


3. W par. 3 ust. 5 wprowadzono nowy zapis, że numer prawa wykonywania zawodu lekarza wystawiającego trzeba na recepcie zapisać w formie kodu kreskowego (zgodnie z par. 32 wymóg stosowania kodu kreskowego należy stosować 1 stycznia 2013 r.). Oznacza to, że od dnia 1 stycznia 2013 r. na recepcie powinien pojawić się numer prawa wykonywania zawodu lekarza wytworzony metodą tradycyjną (pieczątka, nadruk) oraz dodatkowo powinien on być przedstawiony techniką służącą do automatycznego odczytu.


4. W par. 4 ust. 1 pkt. 2 dane dotyczące osoby uprawnionej do wystawienia recepty mają obejmować adres miejsca udzielania świadczenia zdrowotnego, dotychczas był adres siedziby.


5. W par. 6 ust. 1 pkt. 1 dane dotyczące leku mają obejmować nazwę leku, dotychczas był obowiązek wpisania międzynarodowej lub własnej nazwy leku. W tej sytuacji dla wyjaśnienia, co kryje się pod pojęciem „nazwy leku” należy stosować ogólną definicję nazwy produktu leczniczego zamieszczoną w art. 2 ust. 14 i 15 prawa farmaceutycznego. Zgodnie z tymi przepisami nazwą produktu leczniczego - jest nazwa nadana produktowi leczniczemu, która może być albo:
- nazwą własną niestwarzającą możliwości pomyłki z nazwą powszechnie stosowaną albo
-  nazwą powszechnie stosowaną lub naukową, opatrzoną znakiem towarowym lub nazwą podmiotu odpowiedzialnego. Nazwą powszechnie stosowaną jest – według prawa farmaceutycznego - nazwa międzynarodowa zalecana przez Światową Organizację Zdrowia, a jeżeli takiej nie ma - nazwa potoczna produktu leczniczego.

W tej sytuacji lekarz ma prawo wpisać na recepcie każdą z wyżej wymienionych nazw leku.



6. W par. 6 ust. 1 pkt. 6 wprowadzono nowe zasady określania poziomu refundacji, brzmienie przepisu jest następujące:
a) jeżeli lek, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrób medyczny występuje w wykazie refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobów medycznych w jednej odpłatności, osoba uprawniona nie wpisuje tej odpłatności,
b) jeżeli lek, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrób medyczny występuje w wykazie refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobów medycznych w więcej niż jednej odpłatności, osoba uprawniona:
- wpisuje symbol „P” w przypadku przepisywania tego leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego za najniższą odpłatnością wynikającą z wykazu,
- nie wpisuje poziomu odpłatności w przypadku przepisywania tego leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego za najwyższą odpłatnością wynikającą z wykazu,
- wpisuje odpłatność określoną w wykazie refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobów medycznych, w przypadkach innych niż wskazane w tiret pierwsze i drugie,
c) jeżeli lek, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrób medyczny jest przepisywany poza zakresem refundacji, osoba uprawniona wpisuje symbol „X”;


7. W par. 8 ust. 1 pkt. 2 nowe rozporządzenie przewiduje możliwość wypisania dla jednego pacjenta jednorazowo środka antykoncepcyjnego na 6 miesięcy, podczas gdy w dotychczasowym rozporządzeniu na 6 miesięcy można było przepisać tylko środek antykoncepcyjny doustny.


8. W par. 8 ust. 3 rozporządzenia wprowadzono możliwość wystawienia do sześciu recept na następujące po sobie okresy stosowania nieprzekraczające łącznie 6-miesięcznego stosowania w przypadku recept na środki antykoncepcyjne. 


9. Nowością jest par 15 rozporządzenia, który pozwala aptekom realizować recepty dotknięte pewnymi mniej istotnymi brakami. Treść przepisu jest następująca:
 § 15. Osoba wydająca może zrealizować recepty zawierające dane, o których mowa w § 3, lub zamieszczone zgodnie z § 16, także w przypadku, gdy:

1) rozmieszczenie tych danych nie odpowiada poszczególnym częściom wzoru recepty przeznaczonym na ich rozmieszczenie lub
2) recepta pod względem graficznym, jej rozmiar lub kształt nie odpowiadają wzorowi recepty.


10. W par 16 ust. 1 rozporządzenia zapisano wyraźnie, że możliwość uzupełnienia recepty przez farmaceutę dotyczy nie tylko sytuacji nieczytelnego, błędnego lub niezgodnego z rozporządzeniem wypisania pewnych danych na recepcie, ale też przypadku gdy osoba wystawiająca receptę nie wpisała pewnych danych w ogóle. Dotychczas było to sporne.


11. W par. 16 ust. 4 przewidziano, że farmaceuta ma obowiązek zrealizować receptę gdy dotknięta jest ona pewnymi wadami. Przepis ma następujące brzmienie:
Osoba wydająca realizuje receptę, na której:
1) nie wpisano lub wpisano w sposób błędny dane podmiotu drukującego, o których mowa w § 2 ust. 4;
2) wpisano w sposób błędny lub niezgodny z rozporządzeniem adnotację na recepcie wystawionej dla siebie albo dla małżonka, zstępnych lub wstępnych w linii prostej oraz dla rodzeństwa, o której mowa w § 3 ust. 3;
3) zawarte zostały inne niż określone w rozporządzeniu informacje lub znaki niestanowiące reklamy leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobów medycznych.


12. Par. 29 ust. 4 jest nowym przepisem, nie mający odpowiednika w poprzednim rozporządzeniu. Przepis ten dotyczy kwestii czytelności recepty i stanowi, że:
Recepta, na podstawie której osoba wydająca wydała lek, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrób medyczny, zgodnie z ordynacją lekarską wynikającą z dokumentacji medycznej, spełnia wymagania w zakresie jej czytelności określone w § 2 ust. 1 pkt 1.
    


Oprac. Michał Kozik