12 / 36
Pro Medico
•
marzec 2015
10
z teki rzecznika
Przełom roku 2014/2015 znowu zdomi-
nowała potyczka lekarzy podstawowej
opieki zdrowotnej z ministrem zdrowia.
W trakcie licznych przekazów medialnych
padały przeróżne określenia, w uprosz-
czeniu mówiąc, niepochlebne dla stron
tego konfliktu. Myślę, że dla większości
lekarzy oburzające były stwierdzenia pły-
nące z ust naszego ministra pod adresem
– co prawda, jak zaznaczał – nielicznej
grupy. Porównywanie nas z zachłannymi
ludźmi, dla których liczą się tylko pienią-
dze i wygodnictwo, a nie dobro pacjenta,
zapewne przyczynia się do dalszego de-
precjonowania w oczach społeczeństwa
wykonywanego przez nas zawodu. Taka
opinia, wypowiedziana z ust wysokiego
rangą polityka, żyć będzie jeszcze długo
w świadomości naszych pacjentów i za-
pewne częstokroć przenoszona będzie
na wszystkich członków naszego środo-
wiska, niezależnie od tego, czy brali oni
udział w proteście. Trudno więc dziwić
się, że część lekarzy poczuła się dotknię-
ta, czy też wręcz pokrzywdzona, słowami
naszego ministra. Nie trzeba było długo
czekać, aby przekonać się, iż w takiej kon-
fliktowej sytuacji wszyscy przypominają
sobie o istnieniu pionu samorządowej
odpowiedzialności zawodowej i Kodeksu
Etyki Lekarskiej. Zgodnie z przewidywa-
niami, do Okręgowego Rzecznika Odpo-
wiedzialności Zawodowej w Szczecinie
został złożony wniosek o wyciągnięcie
konsekwencji w zakresie odpowiedzial-
ności zawodowej w stosunku do lekarza,
będącego członkiem tej Izby, Bartosza Ar-
łukowicza. Okręgowy Rzecznik odmówił
wszczęcia postępowania wyjaśniającego.
Te dwie informacje spotkały się z olbrzy-
mim zainteresowaniem mediów i niestety
– na nasze nieszczęście – znowu wywołały
całą masę niepochlebnych opinii. Okrę-
gowy Rzecznik działał w tym przypadku
zgodnie z przepisami prawa, które w myśl
art. 53 naszej ustawy nie pozwalają mu
prowadzić postępowania o naruszenie za-
sad wykonywania zawodu lekarza w sto-
sunku do osoby, która wykonuje zawód
polityka, a lekarzem jest wyłącznie z wy-
kształcenia i przeszłości zawodowej. Nie
można również prowadzić postępowań
o naruszenie KEL, ponieważ samo określe-
nie
etyka lekarska
doprecyzowuje, iż prze-
winienie musi być związane z faktem wy-
konywania zawodu lekarza, a wystąpienie
medialne jako ministra na pewno nim nie
jest. Taka droga postępowania wybrana
przez kolegów, którzy słowami ministra
czują się skrzywdzeni, jest po porostu
kompletnie niewłaściwa. Zawsze trzeba
się zastanowić czy należy podejmować
kroki bez przekonania, do czego mają pro-
wadzić. Jeżeli mają one jedynie pokazać
„niemoc środowiska”, a przede wszystkim
brak jego jednolitości, wydaje się, że są po
prostu dla społeczności lekarskiej szkodli-
we. Oczekując, że za krzywdy wyrządzone
lekarzom działaniami, czy raczej słowami
ministra, otrzymamy jakiekolwiek zadość-
uczynienie, należy obrać jedyną słuszną
prowadzącą do tego celu drogę, jaką jest
powództwo cywilne do sądu powszech-
nego, złożone w imieniu pokrzywdzonych
lekarzy, najlepiej przez znamienitą kan-
celarię prawniczą. Wydarzenia te również
wskazują, iż niezwykle istotnym wyzwa-
niem dla osób zajmujących się problema-
mi etyki w naszym samorządzie byłoby
podjęcie się próby stworzenia „Katalogu
Dobrych Zachowań”, który obowiązywać
powinien wszystkich lekarzy, którzy stają
się politykami, samorządowcami czy też
zarządzającymi. Może ciągłe przypomina-
nie takiego zestawu dobrych zachowań
i dobrych praktyk pozwoli w przyszłości
unikać sytuacji, w której czyjeś słowa do-
tykają tak wielu spośród nas.
Dr n. med. Tadeusz Urban
Okręgowy Rzecznik
Odpowiedzialności Zawodowej
Polityka
a bycie lekarzem
Ustawa z dnia 5 grudnia 1995 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty
art. 2 ust. 1 „wykonywanie zawodu lekarza polega na udzielaniu przez oso-
bę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi doku-
mentami, świadczeń zdrowotnych, w szczególności: badaniu stanu zdrowia,
rozpoznawaniu chorób i zapobieganiu im, leczeniu i rehabilitacji chorych,
udzielaniu porad lekarskich, a także wydawaniu opinii i orzeczeń lekarskich”
art. 2 ust. 3 „za wykonywanie zawodu lekarza uważa się także prowadzenie
przez lekarza prac badawczych w dziedzinie nauk medycznych lub promo-
cji zdrowia, nauczanie zawodu lekarza, kierowanie podmiotem leczniczym,
o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności
leczniczej lub zatrudnienie w podmiotach zobowiązanych do finansowania
świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych w rozumieniu prze-
pisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych lub urzędach te podmioty obsługu-
jących, w ramach którego wykonuje się czynności związane z przygotowy-
waniem, organizowaniem lub nadzorem nad udzielaniem świadczeń opieki
zdrowotnej”.
Ustawa z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich
art. 53 „członkowie izb lekarskich podlegają odpowiedzialności zawodowej
za naruszenie zasad etyki lekarskiej oraz przepisów związanych z wykony-
waniem zawodu lekarza, zwane dalej „przewinieniem zawodowym”.
Definicja:
krzywda
– szkodamoralna, fizyczna lubmaterialna wyrządzona komuś nie-
zasłużenie; też: nieszczęście lub obraza dotykające kogoś niesłusznie – słow-
nik PWN.
Ogłoszenie